Cechy konstrukcji dna ula

Dno ula to podstawa konstrukcji, jej najważniejszy element, bez którego współczesne utrzymanie rodziny pszczelej jest niemożliwe.

Od czasu wynalezienia ula dno systemów wielokadłubowych znacznie się zmieniło, stając się składane i wielofunkcyjne. Jednak większość leżaków to nadal konserwatywna klasyka.

Treść artykułu

• 1 Cechy konstrukcyjne
  • 1.1 Składana konstrukcja
• 2 Naprawa i konserwacja
• 3 Instalacja
  • 3.1 Rysunek i wymiary
• 4 Korzystanie z poliwęglanu

Cechy konstrukcyjne

Wszystkie dna ula dzielą się na dwa główne typy:

• przybity ciasno lub nieskładany;
• zdejmowany (odpinany) lub składany.

Ten ostatni typ jest typowy dla systemów wielokadłubowych. Takie spody są szeroko stosowane w Dadans, Ruts i dziesiątkach innych modeli uli.

Odpinany projekt pozwala na łatwą zmianę podstawy budki na wiosnę, co upraszcza i przyspiesza cały proces rewizji. Takiego dna nie trzeba od razu czyścić i dezynfekować, pod warunkiem, że w pasiece jest odpowiednia podaż odpowiednich składników. Idealnie, dno powinno mieć jednakowy rozmiar – odpowiedni dla wszystkich dostępnych w danym punkcie uli.

Konstrukcje nierozbieralne używany we wszystkich systemach uli, w tym Dadans. W dzisiejszych czasach takiego dona można znaleźć tylko w leżakach na 20-24 lub więcej ramek o strukturze plastra miodu.

Bez względu na rodzaj zastosowanego dna, ul w swojej dolnej części wyposażony jest w tablicę na przylot pszczół. Jest przymocowany do dolnej półki.

Składana konstrukcja

Zdejmowane dno ula ma charakter wielofunkcyjny, co znacznie ułatwia pielęgnację pszczół. Wiązanie odbywa się tutaj w taki sposób, aby w zależności od pory roku można było zmniejszyć lub zwiększyć przestrzeń ramy pomocniczej – aby była większa na lato i mniejsza na zimę.

Dno składa się z trzech głównych elementów:

• tarcza z taśmą;
• wysuwana paleta;
• oraz sieci do zwalczania kleszczy.

Siatkę i tackę należy regularnie czyścić z gruzu i opadłych roztoczy! Aby to zrobić, są one wyjmowane przez specjalne drzwi z tyłu taśmy lub po prostu odpychane za pomocą wewnętrznych rowków konstrukcji.

Po potraktowaniu uli akarycydem na palecie rozkłada się gruby papier lub kawałek polietylenu, obficie nasmarowany wazeliną – tutaj opadłe pasożyty przyklejają się do lepkiej warstwy. Później zanieczyszczony papier lub polietylen jest spalany.

Wśród pszczelarzy coraz częściej stosuje się dna siatkowe, które stosuje się przez cały rok lub w zestawie z trwałymi dnami ślepymi – na okres zimowania zakłada się siatkę, którą wiosną zastępuje się zwykłym zdejmowanym dnem.

Więcej o korzystaniu z siatki przeczytasz tutaj:

Dna ula z siatką

Niektóre modele mają pochyloną paletę włożoną do uprzęży. Nachylenie do przodu w kierunku wejścia pomaga pszczołom usuwać martwe i szczątki. Jednak złożoność konstrukcji nie pozwala na utrzymanie wystarczającej podaży tych elementów w pasiece – w większości przypadków takie dno będzie stałe.

Naprawa i konserwacja

Podczas pracy dna zużywają się szybciej niż pozostałe elementy ula. Dlatego pasieka powinna mieć części zamienne, nawet jeśli pszczelarz nie zmienia dna na wiosnę podczas czyszczenia i kontroli gniazd pszczelich.

Drobne defekty w postaci pęknięć i pęknięć można wyeliminować za pomocą napraw kosmetycznych. Deski tarczy są powalone, szpachlowane i obustronnie malowane.

Konstrukcje składane z cienkiej tarcicy są zwykle izolowane na wiosnę i jesień. Ta technika pozwala wydłużyć żywotność produktu. A aby chronić przed pęcznieniem wilgoci i dalszym pękaniem w upale, ule są podnoszone na podporę, np. paliki wykonane z twardego drewna.

Instalacja

Pustaki do uli zrób to sam są montowane zgodnie z wymiarami używanej obudowy pszczół – ich wymiary wewnętrzne odpowiadają uli.

Montowane są ze standardowych płyt. Grubość tarcicy może być mniejsza niż ścianki korpusu. Taśma wykonana jest z pręta.

W jego przedniej części budowany jest wcięcie:

• brakuje całej przedniej ściany uprzęży;
• lub w ścianie czołowej za pomocą piły tarczowej wykonuje się nacięcia o odpowiedniej długości, a następnie wierci się wiertłem otwór gwintowany o wymaganym rozmiarze.

Tablica przylotów jest przymocowana do przedniej strony klapy. Zewnętrzne rogi taśmy są mocowane za pomocą metalowych narożników dla bezpiecznego mocowania.

Możesz zrobić dno ula w następujący sposób:

1) Półfabrykaty do taśmowania są wykonane z odpowiedniej tarcicy. Ich wielkość określa się biorąc pod uwagę przestrzeń ramy pomocniczej, grubość klapy, boków i kolby do strugania 2-3 mm.

2.Na piły tarczowej wykonuje się pręty, z których wycinane są części o wymaganej długości.

3. Dokonuje się wyboru płyt osłony, a także fałd do zainstalowania części w ulu.

4. Na piły tarczowej wykonuje się wycięcia w przedniej i tylnej części do łączenia narożników uprzęży.

5. Z przodu wykonane są podłużne szczeliny na otwór na baterię. Nadmiar drewna usuwa się wiertłem perforowanym 12 mm.

6. Wywierć otwory prowadzące pod wkręty samogwintujące. Połączenia są nasmarowane PVA. Taśmy są mocowane za pomocą zacisków. Sprawdzane są kąty proste. Następnie śruby są wkręcane.

7. Następnie montuje się tarczę z desek o grubości 25-30 mm. Montaż odbywa się w ćwiartce lub na pióro-wpust (nacięcia-rowki wykonywane są specjalnymi nożami i bębnem na zawiasach).

8. Przygotowane listwy montowane są w gotowych rowkach na kleju PVA. Deski są gromadzone w osłonie i zaciskane dociskiem.

9. Zacisk można zdjąć po trzech godzinach. Osłona po obu stronach jest przetwarzana za pomocą szlifierki lub szlifierki z odpowiednim przystawką.

10. Gotowa klapa jest dostosowana do wymiarów wiązania na maszynie. Następnie część wkłada się do ramy wykonanej z prętów i mocuje za pomocą wkrętów samogwintujących.

Ważny! Pomiędzy klapą a uprzężą powinien być niewielki odstęp 2-3 mm, co pozwoli uniknąć zerwania ramy belek, gdy dolne deski zamoczą się w zimie lub przy niepogodzie. Poniżej możesz zostawić boki w 4-5 mm.

Rysunek i wymiary

Rysunki wykonujemy według wymiarów modelu ula stosowanego w pasiece. Nie można tutaj sformułować żadnych konkretnych zaleceń.

Oto przykłady dna ula i rysunek do niego, pozwalający zrozumieć zasadę montażu:

1. System wielobryłowy – typowy projekt 808-5-1:

2.Ul alpejski:

3. Łóżko:

4. Dwustronne dno:

5. Wysuwane pojedyncze dno:

Na tylnej ściance szelek można wykonać szczelinę wentylacyjną, odwiniętą metalową siatką o drobnej siatce. Jest otwarty na lato.

Korzystanie z poliwęglanu

Oryginalna konstrukcja z wkładką z poliwęglanu nadaje się do systemów Dadant-Blatt. Tablica przylotów jest tutaj wysuwana, jest to również paleta.

Szczelina wejściowa o wysokości 0,8 mm zajmuje całą szerokość ula – 500 mm i znajduje się nad wysuwaną tablicą wjazdową. Tak zwana pętla fortepianowa pełni rolę barykady, po jednej stronie której należy wykonać nacięcia piłą do metalu – otrzymujesz cztery niezależne wejścia dla pszczół.

Lokalizacje propylu:

• w środku pętli – 30 mm długości;
• na prawo od środka – długość 60 mm;
• jeszcze jeden po prawej – 22 mm;
• na lewo od środka – 19 mm.

W głównym strumieniu otwór na baterię otwiera się na całą szerokość. Przez resztę czasu jest przykryty zatrzaskiem według uznania pszczelarza.

Oto pozycja zaworu jesienią:

Wymiary części spinających o grubości pręta 37 mm:

• 520 na 120 – dwie sztuki;
• 500 do 120 – jedna sztuka;
• 500 na 120 – jeden kawałek (część jest cięta na dwie części, z których jedna jest odcinana 18 mm na deskę do lądowania i wejście).

Rysunki przedmiotów obrabianych:

Rowek pod wkładkę wykonuje się na maszynie lub za pomocą młynka ręcznego – jego wysokość to 12, głębokość to 20, wcięcie od górnego nacięcia prętów to 50 mm.

Wymiary wkładki z poliwęglanu 490 na 570 milimetrów. Aby zapobiec przyklejaniu się wilgoci podczas deszczu do tego materiału, ule są instalowane z lekkim nachyleniem do przodu, aby woda mogła odpływać.

Korzyści:

1. Przetwarzanie dna na wiosnę zajmuje średnio 3-5 minut. Wkład jest popychany do przodu, gruz, okruchy wosku, gruz zmiata się z niego, powierzchnię wyciera się suchą szmatką.
2. Latem pszczoły nie marnują energii na dodatkową wentylację – wejście jest wystarczająco szerokie i wygodne do aktywnego zbierania miodu.
3. Jesienią, po obróbce za pomocą pistoletu dymnego, opadłe roztocza są zamiatane z poliwęglanu za pomocą pędzla i spalane. Procedura czyszczenia zajmuje nie więcej niż 3 minuty na ul.

Alternatywnie można wyposażyć się w stacjonarną tablicę przylotów z przodu i wyjąć wkładkę z poliwęglanu z tyłu. Ta opcja palety będzie znana większości pszczelarzy. Ponadto nie ma potrzeby zakładania uli z pochyleniem do przodu.