Klon jako roślina miodowa jest uważany za dobre źródło pyłku i nektaru. W naszym kraju występuje kilka odmian tego drzewa, sadzonych w parkach, na skwerach, w pasach leśnych, wzdłuż dróg.
Treść artykułu
- 1 Znaczenie dla rolnictwa
- 1.1 Ginnała
- 1.2 Biały
- 1.3 Popielaty
- 1.4 Tatar
- 1.5 Pole
- 1.6 Ostrokrzew
- 2 Agrotechnics
- 3 Wydajność miodu
- 4 Przydatne właściwości
Znaczenie dla rolnictwa
Klony są powszechnie uprawiane jako nasadzenia ozdobne. Ze względu na swój wygląd drzewa te stanowią prawdziwą ozdobę osiedli krajobrazowych, parków i terenów przydrożnych. Pasy ochronne do lasu klonowego niezawodnie chronią pola przed silnymi wiatrami.
A sadząc w pobliżu pasiek, miód klonowy zapewnia majową kolekcję nektaru.
Odmiany ważne dla produkcji nektaru i pyłku:
- ostrokrzew (w kształcie samolotu);
- pole (płaskie);
- tatarski (czarnoklen);
- jesionolistny (amerykański);
- jawor (biały);
- nad rzeką (Ginnala).
Ginnała
Klon ginnal (rzeka) sadzi się na żyznych glebach. Drzewo jest wrażliwe na światło – uwielbia miejsca otwarte na słońce.
Wysokość jest niewielka – około 4-6 metrów. Formy krzewów są jeszcze niższe – do 2,5 metra. Ich gałęzie są wyprostowane, raczej cienkie. Kwiatostany to gęste wiechy owalne, corymbose. Kwitnące kwiaty są jasnożółte.
Odmiana ta jest cennym źródłem pyłku i nektaru w okresie późnego lata bez mostkowania. Krzewy klonu kwitną w drugiej połowie czerwca.
Biały
Jawor biały ma dobre właściwości miododajne nawet w deszczową pogodę. To jest jego główna wartość dla pasiek.
Forma rośliny jest drzewiasta, bardzo wysoka – do 35-40 metrów. Rozwijające się gałęzie. Kwitnienie zaczyna się dopiero w wieku 11 lat!
Okres kwitnienia jest krótki – do dwóch tygodni na początku maja.
Popielaty
Klon jesionolistny (amerykański) to najwcześniejsza roślina miodowa z rodziny klonów, uprawiana jako gatunek ozdobny. Drzewo z łatwością osiąga wysokość 20 metrów, ale częściej występują drzewostany o wysokości 12-15 metrów. Liście przypominają kształtem jesion – stąd rosyjska forma nazwy.
Kwiatostany kwitną pod koniec kwietnia. Roślina kwitnie od 5 roku życia. Czas kwitnienia do 1,5-2 tygodni. Drzewa dzielą się na męskie – z kwiatami o czerwonawych pylnikach i żeńskie – o żółtawych kwiatostanach przypominających grono. Owoce charakterystyczne dla rodziny klonów to skrzydlica dwupłatowa.
Główną wartością odmiany są wysokie plony pyłku. Nektar prawie nigdy nie jest spożywany przez pszczoły!
Pyłek ten szybko wypiera lokalne typy roślinności, tworząc wielopoziomowe zarośla w parkach i na plantacjach leśnych. Często sadzony w osadach na Dalekim Wschodzie, Syberii, europejskich regionach Rosji.
Tatar
Roślina miododajna Czarnoklen to roślina strefy stepowej i leśno-stepowej, odporna na susze i mało wymagająca pod względem jakości gleby. Uprawiana jako nasadzenia ochronne pól. Można sadzić jako żywopłot.
Z wyglądu roślina miodowa z klonu tatarskiego to mały krzew lub niskie drzewo o wysokości do 8-10 metrów. Liście są trójklapowe. Podczas kwitnienia roślina wyrzuca wzniesione białe wiechy, wydzielając przyjemny zapach. Owocem jest czerwonawa muchówka.
Pierwsze kwiaty pojawiają się w wieku 6 lat. Czas kwitnienia – maj, od dwóch do trzech tygodni.
Pole
Odmiana klonu polnego występuje również na stepach i stepach leśnych. Roślina ta rośnie dziko na obrzeżach lasów, zagajników, polan. Jest ciepłolubny i wrażliwy na jakość gleby – lepiej zakorzenia się na czarnoziemach.
Forma drzewiasta lub krzewiasta. Krzaki można wykorzystać na żywopłoty – mają piękną kulistą koronę i odpowiednią wysokość.
Roślina miodowa kwitnie dopiero w wieku 15 lat. Kwiatostany kwitną w maju i wytwarzają pyłek z nektarem w ciągu dwóch tygodni. Kwiaty są żółtozielone, zebrane w wzniesione wiechy.
Ostrokrzew
Klon to roślina miodowa o liściach norweskich, która uwielbia czarną ziemię i dobre oświetlenie. Świetnie czuje się na krawędziach, w lesie. Drzewa osiągają tutaj 30 metrów wysokości.
Kwiatostany są przyćmione, ale wydzielają silny aromat – latające pszczoły chętnie pędzą do wiech. Kwitną prawie jednocześnie z pierwszymi liśćmi. Kwitną przez 18 dni w okresie od maja do czerwca.
Gatunek jest szeroko rozpowszechniony w południowo-zachodniej Azji i Europie.
Agrotechnics
Roślina miodowa rozmnaża się na kilka sposobów:
- nasiona;
- podstawowe potomstwo;
- młode pędy wyrwane z lasu;
- szczepienia, jeśli chodzi o ogrody.
Przed sadzeniem nasiona są rozwarstwiane w temperaturach od zera do +3 stopni przez dwa do trzech miesięcy. A następnie traktuje się je 1 procentem tiomocznika, co zwiększa szybkość kiełkowania do 80 procent.
Zalecane gleby to dobrze nawożone czarnoziemy, gliny, próchnicowe gliny piaszczyste. Roślina miodowa nie toleruje gleb gęstych, piaskowców, wapiennych, bagiennych.
Sadzonki uzyskane z nasion sadzi się do gruntu wczesną wiosną lub jesienią po zakończeniu opadania liści.
Zejście na ląd odbywa się w rzędach z odległością między poszczególnymi drzewami 2-4 metrów. Głębokość sadzenia wynosi 50-60 centymetrów. Jeśli gleba jest wystarczająco gęsta, pod korzenie wylewa się drobny żwir lub gruboziarnisty piasek.
Do 2 roku życia nasadzenia są podlewane co tydzień 1,5-2 wiaderkami wody na roślinę.
Czas zbierania miodu można wydłużyć dzięki prawidłowemu sadzeniu różnych odmian, z uwzględnieniem ich kwitnienia. Gatunki wcześnie kwitnące są jesionolistne, a późno kwitnące gatunki to Ginal i odmiana ostrokrzewu.
Wydajność miodu
Wydajność miodu handlowego z hektara zależy od gęstości nasadzeń, rodzaju drzewa lub krzewu i jego wieku:
- Ginal – 80-90 kg;
- Tatar – 70-80 kg;
- pole – do 90 kg;
- ostrokrzew – do 6 kg dziennie w silnych koloniach pszczół.
Kolor miodu jest jasnobrązowy lub bursztynowy, aromat delikatny, smak przyjemny z nutą migdałów. Pyłek (pyłek) może mieć różne odcienie żółtego do białawego.
Przydatne właściwości
Miód klonowy jest bogatym źródłem aminokwasów, pierwiastków śladowych i grup witaminowych. Jego skład jest idealnie zbilansowany, co pozwala na stosowanie produktu jako ogólnego toniku.
Miód jest również używany:
- z miażdżycą;
- z anemią;
- w celu wzmocnienia odporności;
- zwalczać przeziębienia;
- zwiększyć laktację;
- z ranami, ropniami, ropniami na skórze;
- do zabiegów kosmetycznych w domu.
Jako środek profilaktyczny przyjmuje się go doustnie w łyżce stołowej raz dziennie na pół godziny przed posiłkiem w 10-dniowych kursach. Można go pić z ciepłą, ale nie gorącą wodą z cytryną.
