Miód wierzbowy jest rośliną wczesnowiosenną, według klasyfikacji biologicznej, należącą do rodziny o tej samej nazwie.
Ze względu na różnorodność tego gatunku istnieje wiele innych popularnych nazw. Verba (wierzba) jest często nazywana wierzbą, wierzbą, wierzbą, a także wierzbą lub winoroślą. Ta ostatnia nazwa jest bezpośrednio związana z oświetleniem gałęzi drzew w świątyniach w Niedzielę Palmową.
Wierzba jest rośliną miodową, która daje dobre plony nektaru i pyłku.
Treść artykułu
- 1 Rozpowszechnianie
- 2 Znaczenie w rolnictwie
- 3 Opis
- 3.1 Podstawowe widoki
- 4 Agrotechnics
- 4.1 Technologia lądowania
- 4.2 Pielęgniarstwo
- 5 Wydajność miodu
- 6 Przydatne właściwości
Rozpowszechnianie
Roślina miododajna jest dobrze znana pszczelarzom mieszkającym na terenie Ukrainy i Rosji. Możesz go spotkać w różnych miejscach. Większość odmian tej drzewiastej rośliny kocha wilgoć – wolą rosnąć w pobliżu zbiorników wodnych, zajmując wolną linię brzegową.
Kilka gatunków rośnie na stromych zboczach, piaskowcach, gęstych lasach i bagnach.
Znaczenie w rolnictwie
Wiele rodzajów wierzb jest wykorzystywanych jako rośliny ozdobne. Dzięki puszystym kolczykom, które kwitną wczesną wiosną, bardzo efektownie prezentują się w krajobrazie. Jak wspomniano powyżej, w święta wielkanocne zwyczajowo łamie się gałęzie i dekoruje swoje domy.
Również te wczesnowiosenne rośliny miododajne mają dobrze rozwinięty system korzeniowy, dlatego są szeroko stosowane na piaskowcach, brzegach górskich potoków, kanałach miejskich, klifach, zboczach krajobrazowych – rośliny doskonale wzmacniają luźne i luźne gleby. A na plantacjach leśnych sadzi się wierzby, aby chronić las i strefy leśno-stepowe przed erozją.
Młode drzewa służą do tworzenia pasów ochronnych wzdłuż pól i dróg. Szczególnie na wilgotnych glebach. Ponadto ich korzenie są w stanie skutecznie opóźniać ruch lotnych piasków.
Kora dojrzałych drzew jest lekka i miękka. Służy do produkcji wyrobów drewnianych używanych w życiu codziennym. Kosze, meble, naczynia wyplata się z elastycznych prętów krzewu.
Opis
W rodzinie jest wiele różnych rodzajów wierzby (wierzby). Mogą to być zarówno wysokie drzewa, jak i mniejsze krzewy. Czasami można znaleźć małe, przysadziste drzewka, których gałęzie sięgają do samej ziemi.
Na obszarach arktycznych i górskich rosną tylko wierzby karłowate. Ich najmniejszą odmianą w przyrodzie jest maleńki krzew, który rośnie nie więcej niż dwa i pół centymetra. Takie wierzby można po prostu przeoczyć wśród rosnących między nimi mchów!
Łodyga rośliny jest rozgałęziona, a same gałęzie przypominają gałązki – są zarówno kruche, jak i elastyczne. W zależności od rodzaju liści może być gęste i kędzierzawe lub rzadsze i płytkie.
Kwiatostany są zawsze zbierane w zgrabne kolczyki. Kwiaty w nich są bardzo małe, jednopłciowe i bez okwiatu.
W przeciwieństwie do innych roślin wierzby nie wytwarzają obfitego pyłku i nektaru. Ale z drugiej strony stanowią ważną wczesnowiosenną łapówkę dla rodzin pszczelich.
Podstawowe widoki
Dla pszczelarzy szczególne znaczenie mają następujące rodzaje:
Wierzba (koza) – uważana jest za najlepszą roślinę miodową w swoim rodzaju. W okresie kwitnienia wydziela dużo nektaru i wystarczającą ilość pyłku. Rośnie w strefach leśnych i na brzegach zbiorników wodnych w postaci pięciometrowego krzewu lub drzewa średniej wysokości (od 6 do 10-11 metrów). Jej liście są zaokrąglone, posadzone na ogonkach. Kolczyki są duże, żółtawe. Od innych odmian tej rodziny różni się szerokim ulistnieniem i dobrą tolerancją cienia.
Biała wierzba (znana jako wierzba płacząca) jest największą w rodzinie. Drzewo rośnie szybko i może z łatwością osiągnąć 30 metrów wysokości. Korona jest duża, zaokrąglona. Młode gałązki są bardzo elastyczne, pięknie zwisające, puszyste lub gołe na końcach. Gatunek ten jest również doskonałą rośliną miodową wiosenną.
Wierzba ostrolistna (lub wierzba czerwona) – jest ceniona w rolnictwie jako cenna roślina, która niezawodnie wzmacnia glebę. Rośnie na glebach piaszczystych, częściej na brzegach rzek lub jezior. Od innych odmian tej rodziny różni się odpornością na ekstremalne warunki pogodowe – dobrze znosi letnią suszę i nie boi się silnych mrozów. Dorasta do 10-12 metrów, czasami bardziej przypomina potężny krzew niż drzewo. Pędy o ciemnoczerwonym odcieniu.
Agrotechnics
Wierzby są bezpretensjonalne i mogą rosnąć na wszystkich rodzajach gleby. Ale jeśli konkretnie zajmujesz się ich uprawą, konieczne jest wybranie obszarów o luźnej, umiarkowanie wilgotnej glebie. Do sadzenia najlepszą opcją byłaby glina piaszczysta lub glina. Unikaj obszarów, w których możliwa jest stagnacja i gromadzenie się wody. Nadmierna wilgoć wpłynie negatywnie na wzrost roślin miododajnych.
Zazwyczaj wierzby hoduje się z jednorocznymi sadzonkami wiosennymi o długości do 25 centymetrów. Aby to zrobić, jesienią glebę wykopuje się na głębokość 80 centymetrów, tak aby górna warstwa wraz z niewielką roślinnością znajdowała się pod ziemią. Możesz użyć łopaty lub pługa.
Wiosną sadzonki układa się w rzędach. Pożądane jest, aby rzędy biegły z południowego wschodu na północny zachód. Rozstaw rzędów wynosi do 40-45 centymetrów, a odległość między poszczególnymi sadzonkami od 10 do 20 centymetrów (na hektar można posadzić nawet 300 000 sadzonek).
Nie wszystkie gatunki rozmnażają się tak łatwo! Sadzonki wierzby koziej zakorzeniają się raczej słabo do masowego sadzenia. Dlatego ten gatunek jest hodowany z nasionami. Zbierane są w maju, wysiewane na grządkach, bez ziemi pod zasiew. Tutaj po dwóch dniach pojawiają się pierwsze pędy.
Technologia lądowania
Technika i rodzaj sadzenia zależy od celu i obszaru uprawy:
1.Cały teren jest obsadzony, z wyjątkiem drogi i rowów. Jest technologią ciągłą lub siewną.
2.Rzędy są wyładowane… Istnieją trzy rodzaje tego lądowania:
- Tak zwany przerywany, gdy sadzonki sadzi się w paski z odległością między nimi do trzech metrów. Technikę stosuje się na przemian z winnicami i polami.
- Grzbiet, gdy wierzba rośnie na torfowiskach i torfowiskach, między rowami).
- Rów, gdy przygotowane gałązki zgiąć w pierścienie i wbić je w ściany rowu.
3.Gniazda są sadzone… Ta technika służy do wzmacniania zboczy, stromych brzegów. W jednym otworze sadzi się do dziesięciu sadzonek, posypując je ziemią.
Pielęgniarstwo
Pielęgnacja wierzby jest dość prosta. Pomiędzy rzędami trzeba regularnie spulchniać ziemię, odchwaszczać i zbijać pnie drzew.
Taka opieka jest wymagana w pierwszych pięciu latach!
Glebę można nawozić rocznym kompostem lub peruwiańskim guanem.
Wydajność miodu
Wszystkie odmiany wierzb kwitną wczesną wiosną w piątym roku życia. Kwitnienie następuje pod koniec kwietnia lub maja, w zależności od strefy klimatycznej. Ze względu na niestabilną wiosenną pogodę okres kwitnienia trwa tylko 10 dni.
Wydajność:
- Wierzba kozia z 1 hektara plantacji w okresie łapówki przeznacza od 150 do 200 kilogramów produktu miodowego. Jedna silna rodzina pszczół może dostarczyć do 6 kilogramów nektaru dziennie.
- Wierzba biała nie jest gorsza pod względem zawartości nektaru. Z 1 hektara plantacji można uzyskać nawet 140 kilogramów nektaru.
Wierzba jako roślina miododajna zapewnia stabilny wczesnowiosenny przepływ, który jest niezbędny dla dobrego rozwoju pszczół po hibernacji.
Miód wierzbowy jest bardzo rzadkim rodzajem produktu miodowego (większość jest wykorzystywana przez rodziny pszczele do rozwoju).
Ma złocistożółty odcień. Smak jest przyjemny i delikatny. Powoli krystalizuje w drobnoziarnistą białą masę.
Przydatne właściwości
Wierzba jako roślina miodowa jest szczególnie ceniona w medycynie ludowej. Wiele receptur ludowych zostało napisanych na bazie miodu wierzbowego.
Ta odmiana jest używana:
- z rwą kulszową i reumatyzmem;
- z silnymi bólami głowy i zapaleniem stawów;
- w leczeniu ropni skórnych.
Produkt jest cenny jako środek przeciwmalaryczny, moczopędny, przeciwzapalny, hemostatyczny i przeciwgorączkowy. Ma działanie antyseptyczne i przeciwbólowe.
