Kalendarz kwitnienia roślin miododajnych jest podstawą planowania prac w pasiece. Każdy obszar ma swoje własne cechy rozwoju i kwitnienia roślin. Nawet jeśli mówimy o jednej strefie klimatycznej, różnica może być znacząca. I każdy pszczelarz będzie musiał to wziąć pod uwagę.
Treść artykułu
- 1 Co musisz wiedzieć
- 2 Zasady projektowania kalendarza
- 3 Rośliny na wiosnę
- 4 Rośliny latem
- 5 Rośliny jesienią
- 6 Wymagania kalendarza
Co musisz wiedzieć
Nie ma stabilności w warunkach meteorologicznych. Doświadczeni pszczelarze mówią wprost, że rok po roku nie ma. Aby uzyskać wysoki plon miodu, konieczne jest prawidłowe określenie czasu masowego kwitnienia lokalnych roślin miododajnych.
Nawiasem mówiąc, temu obszarowi badania roślin poświęcony jest osobny dział biologii zwany fenologią. To ona określa częstotliwość rozwoju i kwitnienia różnych traw, krzewów, drzew w zależności od zmiany pór roku.
Uwalnianie nektaru jest spowodowane zdrowiem roślin: czy były chore w zeszłym roku, były atakowane przez szkodniki, cierpiały z powodu przymrozków na wiosnę lub suszy latem, jak aktywnie kwitły. Im bardziej uszczupla się baza miodowa, tym gorsze są łapówki – to oczywisty fakt.
Jeśli chodzi o kaprysy pogodowe, bywają one tak nieprzewidywalne, że tylko długoterminowe obserwacje lokalnych roślin miododajnych pozwalają przewidzieć zbliżanie się głównego nurtu. Daty kalendarzowe w wielu przypadkach są po prostu nieinformacyjne! Literatura referencyjna, w której podane są tylko przybliżone czasy kwitnienia, nie będzie w stanie pomóc.
Zasady projektowania kalendarza
Doświadczonego pszczelarza ratuje specjalny stół, który corocznie wypełnia w zeszycie, skupiając się na wieloletnim studiowaniu danego obszaru.
Co więcej, tabela powinna zawierać nie tylko rośliny uważane za główne rośliny miododajne – w końcu mogą zawieść przy złej pogodzie. Ale także tak zwane rośliny wtórne, zdolne do wypełniania otwartych okien już od najwcześniejszej wiosny. W przypadku roku owocnego dla nektaru zapewniają wspierające i rozwijające się łapówki, a pasieka otrzyma miód handlowy z głównych roślin miododajnych.
Zasada kompilacji tabeli jest prosta. W pierwszej linii wprowadza się najwcześniejsze kwitnienie roślin na tym obszarze. Odliczanie jest od niego. Na przykład na stepie i stepie leśnym jest to znana matka i macocha.
Arkusz jest następnie dzielony na dwie kolumny (lub trzy, jak na rysunku po lewej). W pierwszym będzie nazwa rośliny, w drugim liczba dni, po których kwitnie po najwcześniejszej roślinie miododajnej na tym terenie. Na przykład w podanych już strefach klimatycznych po podbiału następuje leszczyna (po pięciu do sześciu dniach), następnie miodunka (siedem do ośmiu dni), mniszek lekarski (19-20 dni) i tak dalej. .
Przyda się nagranie m.in.:
- jakość zbioru miodu (jego siła: zła, średnia, mocna);
- zależność pszczół letnich od pogody;
- oraz wskaźniki ula kontrolnego, aby dokładnie wiedzieć, ile nektaru jest przynoszone dziennie.
Rośliny na wiosnę
Pszczelarz będzie musiał wykonać dobrą robotę, badając teren wokół swojej pasieki, aby dowiedzieć się, które rośliny jako pierwsze przebiją się przez śnieg.
Tradycyjnie na klonie norweskim wiosna zaczyna się od napływu soków.… Na południu ma to miejsce w lutym, w regionach północnych – bliżej marca, kwietnia. Około dziesięć dni później „budzą się” wierzby, brzozy, olcha i topola.
Zerowa temperatura na termometrze nie zapobiega rozwojowi wczesnych traw, które świetnie czują się pod śniegiem, który jeszcze się nie stopił! To:
- kiełki marzeń;
- odkurzacz;
- dąb zawilec;
- medunica;
- i oczywiście matka i macocha z miękkimi różowymi pędami.
Gdy tylko wiosenne słońce się rozgrzeje, cała ta ziołowa obfitość lasów znajdzie się na rozmrożonych łatach i zakwitną pierwsze wiosenne kwiaty. Jednocześnie na łąkach nadal nie ma bazy miodowej.
Wierzby natychmiast się obudzą. Pąki pęcznieją w pobliżu zarośli olchy i leszczyny (leszczyny). Pszczoły będą masowo latać po pierwszy pyłek. Dzieje się to około pięciu dni po pojawieniu się kwiatostanów podbiału.
W tym czasie z ziół pojawią się kwiaty (wymienione w kolejności kwitnienia):
- w pobliżu szlachetnego zagajnika;
- biały zawilec;
- w miodówce;
- cebula gęsi;
- w grzebieniu.
Do leszczyny dołączają: wierzba (czerwona), wierzba pospolita, łyk wilczy, osika, topola srebrzysta, wiąz, brzoza brodawkowata, modrzew.
Krzewy konsekwentnie kwitną kwiaty:
- czerwony bez;
- czarna porzeczka;
- spiraea jest lepka;
- Czerwone porzeczki.
Wczesna wiosna ze zmienną pogodą ustępuje miejsca ciepłym dniom… Za brodawkowatą brzozą kwiatostany wyrzucane są przez wiele ogrodów i dzikich drzew, krzewów. Tak jak:
- różne rodzaje topoli;
- Jabłonie;
- gruszki
- zarośla żółtej akacji;
- klony ostrolistne;
- lipy drobnolistne;
- gruszki Ussuri;
- wiśniowe drzewa;
- krzewy różnych odmian agrestu.
Czeremcha ptasia jest bardzo ważnym „markerem” w tabeli kwitnienia lokalnej roślinności. Za nim kwitną rośliny miodowe, kończąc ostatni wiosenny okres. Takich jak krzewy bzu, wiciokrzewu pospolitego, jarzębiny, głogu, irgi, berberysu, tarniny, czarnego bzu. A także drzewa: kasztanowiec, jarzębina, śliwka, wiśnia, czereśnia.
Rośliny latem
Początkowi lata zawsze towarzyszy huk ziół… W tym czasie zanikają krzaki bzu, wiąz rozrzuca owoce. Spośród wczesnoletnich miododajnych roślin i krzewów zielnych dla pasiek najcenniejsze są:
- zarośla dzikich malin;
- krzewy kaliny;
- Tatar;
- osota;
- łopian;
- pelargonia łąkowa;
- chaber polny;
- herbata iwan;
- czerwona koniczyna;
- płyta.
Bliżej połowy czerwca (w niektórych regionach do pierwszych dni lipca) lipa drobnolistna wyrzuca pachnące kwiatostany. Od tego zaczyna się druga połowa okresu letniego. Jest to również swoisty punkt odniesienia dla pszczelarzy, pozwalający określić rośliny miododajne i czas kwitnienia.
Kwitnie w naturze:
- słodka koniczyna (biała i żółta, zwana pachnącą);
- oregano;
- szałwia;
- lucerna;
- dziewanna;
- hodowca polowy;
- kotownik;
- paleta;
- kukurydza;
- słonecznik;
- różne odmiany koniczyny;
- kłujący kamień nazębny;
- sedum;
- Kasza Gryczana
- krzyki.
Główną (główną) letnią łapówką miodu handlowego dla pasiek są lipy, trawy łąkowe i uprawy polowe. W centralnej Rosji, na południu iw regionie Wołgi ten aktywny okres dla pszczół kończy się w sierpniu.
Rośliny jesienią
Jesienią pszczoły zmniejszają aktywność lotniczą. Większość roślin zmienia kolor liści i przestaje kwitnąć. Zapasy nektaru i pyłku rodziny pszczelej w okresie sierpień-wrzesień uzupełniane są przez:
- piękna marynata (skrzela);
- wrzos (wszystkie jego odmiany);
- śnieżyczka biała (kwitnie do pierwszych przymrozków);
- korona korony;
- nawłoć (nawłoć pospolita);
- głowa węża;
- krzewy hizopowe;
- chińska herbata (powszechna na terytorium Krasnodaru);
- jesienny kulbaba (znajdujący się w całej Europie i na Kaukazie);
- pisk kuli;
- kamień nazębny i inne rośliny.
Wymagania kalendarza
Aby wyeliminować błędy podczas obserwacji roślin, musisz przestrzegać następujących zasad:
1)Obserwować przez kilka sezonów wyłącznie dla gatunków rosnących na tym samym obszarze.
2)Do kalendarza wpisywane są tylko te rośliny, które są charakterystyczne dla danego obszaru. Są w pełni przystosowane do klimatu, stale rosną i przyciągają owady zapylające.
3)Do obserwacji lepiej wybrać drzewa i krzewy w średnim wieku, które produkują maksymalną ilość nektaru i/lub pyłku. Zioła obserwowane są w miejscach ich masowej dystrybucji.
4) Na początek kwitnienia weź dzień, w którym:
- w trawach pierwsze kwiaty otworzą się na 5-10 roślinach;
- krzewy i drzewa wytworzą płatki kwiatów (w przypadku gatunków zapylanych przez owady) lub pyłek zacznie opadać po dotknięciu (w przypadku gatunków zapylanych przez wiatr).
5)Na masowe kwitnienie należy przyjąć moment kwitnienia 50% kwiatostanów roślin na obserwowanym obszarze.
6)Na koniec kwitnienia weź dzień, w którym:
- w trawach kwitną tylko pojedyncze rośliny;
- na drzewach i krzewach płatki kwiatów odpadają lub pyłek nie emituje (przestaje opadać po dotknięciu).
W przyszłości opracowane notatki pomogą pszczelarzowi prawidłowo zorientować się w kwitnieniu roślin miododajnych na jego terenie. Jak pokazuje praktyka, kalendarz pozwala osiągnąć wysokie plony miodu nawet w latach przy złej łapówce, zwłaszcza gdy pasieka się porusza.
