Ruta kozia orientalna to wieloletnia roślina z rodziny motylkowatych, wymagająca pod względem jakości gleby. Znany jest również jako wschodni galegi. Stanowi wysokiej jakości źródło pyłku i nektaru dla pasiek.
Treść artykułu
- 1 Wartość rolna i opis
- 2 Agrotechnics
- 3 Wydajność miodu
- 4 Przydatne właściwości
Wartość rolna i opis
Roślina miodowa koziego ruty stosowana w rolnictwie jako roślina pastewna i aktywny reduktor cząsteczek azotu atmosferycznego z późniejszym włączeniem ich do biomasy bakterii brodawkowych (tzw. utrwalacz azotu).
Trawa wyróżnia się wysokimi, wyprostowanymi, pustymi pędami, osiągającymi wysokość 1,5-2 metry. W górnej części każda z łodyg rozgałęzia się na kilka gałęzi pokrytych wydłużonymi pierzastymi liśćmi. Liście pokryte są drobnymi włoskami wzdłuż krawędzi.
Liczba tworzących się kwiatostanów zależy od stopnia rozwoju łodygi i waha się od czterech do dwudziestu sztuk. Duże fioletowe kwiaty w kształcie ćmy są zbierane w dużych pędzlach. Pojedynczy kwiat kwitnie przez 3-4 dni, a cała roślina kwitnie w ciągu miesiąca.
Trawa jest zapylana na krzyż. Jego nektarniki są płytkie – dobrze dostępne dla pszczół każdej rasy.
Pod koniec kwitnienia powstają małe ziarna, zawierające do ośmiu żółtawo-żółtych nasion. Są znacznie większe niż lucerny czy koniczyny.
Agrotechnics
Rutę kozią trawiastą jako roślina miodowa można uprawiać na kilku rodzajach gleb. Nadają się dla niej czarnoziemy, gleby bielicowe i wapienne, gliny, gliny, szare gleby leśne.
Jednocześnie należy unikać gleb kwaśnych, które utrudniają procesy wiązania azotu i prawidłowy rozwój pędów (trawiasty drzewostan jest słaby w niesprzyjających warunkach). Reakcja pożywki powinna być zbliżona do obojętnej. Gleby kwaśne są wstępnie wapnem!
Roślina miododajna jest wrażliwa na wilgoć – wymagane jest regularne podlewanie w regionach suchych lub sadzenie w odpowiedniej strefie klimatycznej. Wytrzymuje krótkotrwałe podtopienia, ale nie toleruje gleb bagiennych z dużą ilością wody.
Do udanego siewu potrzebujesz:
- przepuścić suche nasiona przez skaryfikator lub ziarno nasion;
- przeprowadzić inokulację (w tym celu wykorzystuje się bakterie żyjące wyłącznie na bulwach tej miododajnej rośliny) lub wymieszać nasiona z glebą, na której rosła kozia ruta.
Głębokość osadzenia od 1 do 2 centymetrów. Lądowanie odbywa się w rzędach o odległości między rzędami 45-70 centymetrów. Zużycie materiału siewnego na hektar wynosi 25-30 kilogramów.
Po zakończeniu kwitnienia zielonej masy nie można usunąć z terenu, jeśli nie była uprawiana na paszę dla zwierząt gospodarskich. Ruta kozia należy do nawozu zielonego – służy do wzbogacania i poprawy jakości gleby.
Wydajność miodu
Kwiatostany kwitną rano i wydzielają nektar do południa, wabiąc pszczoły trwałym aromatem. Dzięki dogodnej budowie kwiatów rodziny pszczele otrzymują nie tylko cenny pyłek, ale także nektar.
Ruta kozia jest dość wydajna jako roślina miodowa. Zbiór miodu na hektar plantacji wynosi od 150 do 200 kilogramów.
Okres kwitnienia od końca maja do początku czerwca pozwala na uzyskanie pyłku, który zapewnia dobry rozwój rodzin pszczelich na główny letni miodowóz.
Z tego zioła prawie niemożliwe jest uzyskanie miodu jednokwiatowego! Zawiera zawsze nektar zebrany z innych wiosennych roślin miododajnych.
Zebrany pyłek ma kolor ciemnopomarańczowy. Miód jest jasnożółty lub ciemnożółty, w zależności od zanieczyszczeń innych roślin miododajnych. O delikatnym ziołowym aromacie i bogatym smaku.
Przydatne właściwości
Właściwości lecznicze miodu pozyskiwanego z ruty koziej zawdzięczamy substancjom, z których składa się zioło. Tak więc alkaloid galegina obniża poziom cukru we krwi. Jego głównym źródłem jest zielona masa rośliny, ale część występuje w pyłku i nektarze.
Nektar i kwiaty zawierają również 1,2 procent flawonoidów, przeciwutleniaczy, które mają właściwości antybakteryjne. Ponadto są nasycone solami mineralnymi i witaminami, które są ważne dla człowieka.
W medycynie ludowej poleca się miód tej odmiany:
- w celu zwiększenia odporności;
- jako środek tonizujący i przeciwzapalny;
- jako składnik diety na cukrzycę (wymagana jest konsultacja lekarza prowadzącego!);
- jako produkt normalizujący laktację u kobiet karmiących;
- jako środek napotny na przeziębienia;
- w ramach maseczek kosmetycznych i okładów na ciało.
Jest spożywany ostrożnie w przypadku indywidualnej nietolerancji. Wymagane jest badanie – przyjmowanie ilości łyżeczki, a następnie monitorowanie reakcji organizmu.
