Imbir jako roślina miododajna to jednoroczna zielna roślina oleista z rodziny kapustowatych. Jest to dobra roślina miodowa na wiosnę i lato. W niektórych regionach obejmuje okres wolny.
Treść artykułu
- 1 Dystrybucja i opis
- 1.1 Odmiany
- 2 Znaczenie w rolnictwie
- 3 Agrotechnics
- 4 Wydajność miodu
Dystrybucja i opis
Można go znaleźć na wolności wśród roślin chwastów w strefach stepowych i leśno-stepowych europejskiej i azjatyckiej części Rosji, na Ukrainie iw Europie.
W połowie XIX wieku na terenie Rosji i Francji roślina była po raz pierwszy uprawiana jako roślina uprawna. W latach 19. ubiegłego wieku na terenach rolniczych krajów Związku Radzieckiego odnotowano maksymalną uprawę odmiany zimowej. Jednak w drugiej połowie XX wieku nastąpił upadek kultury i na pewien czas została ona niezasłużenie zapomniana.
Obecnie bezpretensjonalne rośliny oleiste uprawiane są w suchych regionach Rosji i Ukrainy.
Jest to niska roślina z cienką, wyprostowaną, lekko owłosioną, zieloną łodygą, pokrytą kilkoma siedzącymi, małymi zielonymi liśćmi w kształcie serca.
Małe bladożółte kwiaty są zgrupowane w końcowe małe frędzle znajdujące się na rozgałęzionym szczycie. Owocem są strąki gruszkowate z licznymi bardzo małymi nasionami.
Odmiany
Na terytorium Rosji rośnie około ośmiu rodzajów kultury. W części europejskiej len i wielbłądnik drobnoowocowy można znaleźć na wolności. Siew i rośliny ozime są uprawiane na polach jako rośliny oleiste.
Znaczenie w rolnictwie
W przeciwieństwie do innych roślin krzyżowych roślina toleruje uporczywe mrozy i odporną na suszę pogodę. W rzeczywistości nie jest uszkadzany przez szkodniki i różne choroby grzybowe.
Małe nasiona dojrzewają w krótkim czasie i nie kruszą się przed zbiorem. Dzięki swoim właściwościom adaptacyjnym kultura nie wymaga ochronnej i stymulującej obróbki chemicznej. To nie może nie zadowolić pszczelarzy.
Zasadniczo roślina jest uprawiana na nasiona, z których wytwarzany jest olejek lniankowy. A zielona masa jest wykorzystywana jako surowiec techniczny do produkcji biopaliwa drugiej generacji.
Nalewki i wywary ziołowe stosowane są w medycynie ludowej do profilaktyki raka.
Prawie wszystkie gatunki tej rośliny są dobrymi roślinami miododajnymi!
Agrotechnics
Jest to wcześnie dojrzewająca roślina oleista, która nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Do siewu pójdzie czarna ziemia, lekka glina piaszczysta, a nawet gleba bielicowa. Ale na glebie gliniastej lub kwaśnej roślina będzie się słabo rozwijać.
Przed siewem późną jesienią (w okolicach końca września lub początku października) wszystkie chwasty są usuwane, po czym muszą wyrównać glebę i zgromadzić wilgoć, aby zapewnić dobre kiełkowanie.
Uprawa bardzo wrażliwa na nawozy! Dlatego zaleca się dodawanie tylko ich rodzajów minerałów.
Trawę wysiewa się wiosną równolegle z ciągłymi rzędami zboża, w rozstawie rzędów 15-20 centymetrów. Następnie kwadrat toczy się rolkami.
Przed pojawieniem się sadzonek konieczne jest bronowanie w krótkim czasie, aby uniknąć wysychania i zagęszczania gleby.
Zbiór kombajnów zbożowych przy suchej, słonecznej pogodzie. Wczesne zbiory tej rośliny nie są zalecane, ponieważ małe nasiona są słabo młócone i pozostają w niedojrzałych strąkach.
Wydajność miodu
Zimowa roślina miodowa kwitnie w maju i kwitnie do połowy czerwca. A siew jest w sierpniu i kwitnie we wrześniu. Pszczoły bardzo aktywnie odwiedzają pachnące kwiatostany kapeluszy szafranowych, zbierając ogromne ilości nektaru i pyłku.
Z jednego hektara gęstych nasadzeń zbiera się do 30 kilogramów cukru w nektarze. Inne informacje w poradnikach pszczelarskich na temat produktywności miodu tej rośliny przez zespół . nie znaleziono.
Miód z lnianki ma ciemną barwę, przypominającą nieco kolor gryki, ma nieprzyjemny ostry aromat i specyficzny, ale przyjemny smak. Szybko krystalizuje.
To bardzo rzadki rodzaj produktu miodowego. Nie zaleca się mieszania z innymi odmianami, ponieważ nektar z lnianki zmienia ich smak i prezentację.
Najlepiej jest zabierać pojedyncze silne rodziny na kwitnące pola lniankowe, aby uzyskać jednokwiatowy produkt handlowy. Musisz od razu pobrać taki miód!
