Rasa pszczół Karnika i ich osobliwość

Jak zdobyć dużo miodu przy minimalnych kosztach to pytanie, które niepokoi wszystkich pszczelarzy. Jest to możliwe, jeśli preferujesz właściwe pszczoły. Karnika to spokojna, produktywna pszczoła szara. Tak hodowca G. Sklenar, który większość swojego życia poświęcił uprawie tej rasy, scharakteryzował cechy carnicy.

Wygląd

Rasa wyróżnia się wyrazistym szarym kolorem z charakterystyczną krawędzią. Żółte paski na brzuchu są rzadkie i jeśli zostanie to zauważone, oznacza to przypadki krzyżowania. Wszystkie pszczoły karnik są wystarczająco duże:

• pszczoła robotnica waży do 185 mg;
• dron – 230 mg;
• macica – 205 mg.

Owady nie różnią się wyraźną agresywnością, rzadko kłują właściciela podczas kontroli, czyszczenia uli i nie martwią się podczas transportu. Macica nadal robaczy, nawet gdy ramka znajduje się w rękach właściciela.

Charakterystyka rasy

Cechą charakterystyczną jest wysoka wydajność, nawet w regionach o niewielkiej ilości roślin miododajnych. Ale z mnóstwem pozytywnych aspektów jest mała wada. Jest to niewielka dzienna liczba jaj, około dwóch tysięcy, co jest liczbą niską.

Dzięki selekcji pojawiły się podgatunki carniki:

• pechets – wyróżnia się płodnością, spokojnym charakterem, czystością;
• trozek – jeden z najstarszych gatunków, który charakteryzuje się dużym wzrostem w czerwcu, lipcu maksymalnego plonu;
• Dolna Austria należy do podgatunku północnego, wymaga obszernych warunków w ulach, wyróżnia się wysokimi plonami i wytrzymałością w trudnych warunkach klimatycznych;
• sklenar jest jednym z agresywnych podgatunków, dlatego rzadko jest używany do hodowli;
• wintersbach trozek – płodny podgatunek, częściej wykorzystywany na skalę przemysłową;
• celle trizek – rzadko stosowany przez pszczelarzy, ponieważ obrzęk zaczyna się, gdy macica kończy trzy lata.

Karnik jest rzadko wykorzystywany na prywatne pasieki. Niezwykły wygląd, niewielka wiedza na temat rasy nie pozwala właścicielom na posiadanie tych wyjątkowych pszczół. Niemniej jednak karnika we własnej pasiece to pod dostatkiem czystego miodu, minimalne koszty, bez kęsów.

Rasa pszczół karnickich

Ci, którzy mają szczęście mieć taką rodzinę, twierdzą, że od teraz zbierają znacznie więcej miodu. Jedna rodzina dziennie może przynieść właścicielowi 6-15 kg czystego miodu. Pszczelarze zrzeszają się w klubach miłośników gatunków, dzielą się swoim doświadczeniem i wiedzą. To naprawdę niesamowita rasa pszczół karnickich. Osoby spokojne i przyjazne, praktycznie nie atakują osoby, jeśli nie widzą zagrożenia w jego obecności. Właściciel absolutnie spokojnie przeprowadza wszelkie manipulacje ulami, nawet bez użycia środków ochrony osobistej.

Pszczoły karnickie doskonale znoszą zimowanie, nie boją się mrozów ani nagłych zmian temperatury.

Ważne!

Pierwsze pojawienie się tej rasy pszczół następuje wcześniej niż wszystkich innych. Jednocześnie w pierwsze ciepłe dni zaczyna się aktywna budowa plastrów miodu.

Pszczoła różni się nie tylko wyglądem. Jej miodowy sygnet jest nieco lżejszy niż w innych rodzinach. Wynika to z faktu, że w budowie plastrów miodu karnik prawie nie używa propolisu.

Carnica wyróżnia się wysoką odpornością na choroby. Praktycznie nie ma przypadków zatrucia, a carnice nie są przerażające:

• porażenie
• acarapidoza;
• nosematoza.

To wyjątkowi pracownicy, którzy w poszukiwaniu roślin miododajnych potrafią wznieść się półtora kilometra nad poziom morza. Pszczoła ma kilka podgatunków o charakterystycznych różnicach.

Pieszy

Ta odmiana jest bardziej powszechna w Niemczech. Niemcy czczą rasę. Są dumni, że tylko oni mają czystych przedstawicieli karnicy. Jest to ważne, aby wziąć pod uwagę pszczelarzy, którzy zdecydują się na zakup rodziny rasy pechets Karnika. Lepiej kupować tylko od zaufanych hodowców.

1. Daje wysokie dawki na wczesne rośliny miodowe, spokojne, wytrwałe, nieagresywne.
2. Szybki rozwój rodziny, robaki macicy do połowy października.
3. Rzadko kopią i można je wyeliminować zwykłą metodą anty-bojową.
4. W sezonie możliwe są do trzech trików.

Właściciel rodziny musi zrozumieć, że zachowanie karnicy jest możliwe tylko przy obecności trutni tej rasy.

Szklarz

Został wyhodowany przez słynnego hodowcę Sklenar. Po jego śmierci córka naukowca zaprezentowała nową linię 47-H-47. Wydarzenie zbiegło się w czasie z dziesiątą rocznicą śmierci. Gatunek ma charakterystyczne cechy:

• brak agresywności;
• umiejętność tworzenia rodzin wielodzietnych;
• zimotrwalosc;
• Oporność na choroby.

Próby krzyżowania z innymi gatunkami dają potomstwo o zwiększonej agresywności.

Troisek

W hodowli niemieckiej jest to największa i najstarsza linia podgatunkowa. Osoby wyróżniają się spokojnym usposobieniem. Mają szereg pozytywnych cech:

• czystość;
• brak zawadiactwa;
• późna szyjka macicy, do listopada.

Podgatunek wymaga dużo miejsca, więc ule są dla nich robione trochę więcej niż standardowe. Do hodowli zaleca się stosowanie tylko podgatunków trojaczków, w przeciwnym razie można uzyskać złe potomstwo, które nie ma nic wspólnego z podgatunkiem carnicy.

Hollesberg

Wszystkie rodzaje pszczół Krajina mają wiele pozytywnych cech. Hollesberg wyróżnia wydajność i produktywność. Jak wszystkie podgatunki, ta pszczoła jest odporna. Dobrze znosi zimowanie, wcześnie rozpoczyna pierwszy lot. Zbiór miodu rozpoczyna się wczesną wiosną, a plastry miodu są szybko wypełniane.

Niektórzy pszczelarze nabywają tylko trutnie i królową tej rasy, ale nie uda się w ten sposób uzyskać pełnoprawnej rodziny. Będą to osobniki agresywne, co nie jest typowe dla podgatunków hodowlanych.

Varroatoleranc

Kolejny podgatunek carnicy, charakteryzujący się pokojowym charakterem i odpornością na inwazję kleszczy. Właściciele pasiek zauważają, że po przeszczepieniu macicy w listopadzie cała rodzina pozostaje całkowicie spokojna. Macica podgatunku jest również określana jako „yoshka”. Trwa selekcja ras. Umożliwia to hodowlę jeszcze bardziej odpornych osobników do dalszej hodowli. Liczba ta obejmuje podgatunek varroatolerant, którego w prywatnych pasiekach wciąż nie ma.

Cechy królowej pszczół

Pracowite, cierpliwe owady, które nie wykazują agresji. To tylko krótki opis skierowany do pszczół rasy Karnika. Wszystko to można śmiało przypisać królowym tego gatunku. Warto jednak podkreślić najbardziej charakterystyczne różnice.

1. Wyjątkowa płodność. Dwa tysiące larw daje dobry wzrost liczebności.
2. Wymiana macicy następuje prawie niezauważalnie dla reszty rodziny.
3. Koszt każdej macicy tego gatunku jest wysoki. Wynika to z faktu, że jeden osobnik składa kilka mateczników.
4. Larwy do rozwoju potrzebują dużej ilości pyłku, który jest przenoszony przez pszczoły robotnice. W przeciwnym razie macica ich nie opóźni.

Gwarantuje to dobre, zdrowe potomstwo.

Ważne!

Po skrzyżowaniu z pszczołami innych ras znikają wszystkie pozytywne cechy carnicy.

Karnika jest cenna nie tylko ze względu na spokój, ale także ze względu na wysoką produktywność. Posiadając takie pszczoły właściciel ma możliwość rozwinięcia wysoce dochodowej gospodarki.

Wywyższać się

Zaraz po pojawieniu się tego gatunku pszczół uznano je za rój. Ten niekorzystny proces jest łatwy do kontrolowania. Inna sprawa, że ​​wysokie obrzęki nie były jeszcze do niedawna cechą negatywną. Teraz sytuacja trochę się zmieniła. W pasiekach z rodzinami wielodzietnymi jest to raczej wada niż zaleta.

Ale proces jest łatwy do kontrolowania. Nie jest to szczególnie trudne, biorąc pod uwagę dobrą wolę owadów. Obserwacje najlepiej rozpocząć w drugiej połowie lata. Doświadczeni pszczelarze zalecają przygotowanie i umieszczenie na ten czas dodatkowych ramek. Czasami takie proste działania wystarczą, aby wykluczyć niekorzystne konsekwencje.

Wydajność rasy

Większość pszczół potrzebuje obszarów z dużą ilością roślin miododajnych. Karnika tego nie wymaga, ale plon pszczół jest znacznie wyższy. Większość właścicieli tej rasy twierdzi, że po założeniu karnik w pasiece ilość miodu znacznie wzrosła. Profesjonalne zalecenia przydadzą się pszczelarzom:

• starannie wybierz podgatunek rasy, koncentrując się na regionie;
• nie dopuścić nawet przypadkowego krzyżowania rasy z innymi typami pszczół;
• ule trzymaj bliżej takich roślin miododajnych jak koniczyna, rzepak, to ulubione rośliny takiej pszczoły;
• nie wybieraj standardowych uli, carnica potrzebuje miejsca;
• nie jest zabronione, a wręcz zalecane, aby w każdej rodzinie trzymać drony włoskiego gatunku;
• monitorować zdrowie pszczół.

Rasa jest niezwykle niestabilna genetycznie. Przypadkowe związki z obcymi dronami mogą wpłynąć na jakość całego przyszłego potomstwa. Karnika nie ma danych dominujących, więc potomstwo dziedziczy cechy innych losowych ras. Spokojne usposobienie zanika u młodych zwierząt, spada płodność,

Zalety i wady

Przedstawiciele tej rasy szybko zyskują popularność wśród pszczelarzy. Owady hoduje się nie tylko ze względu na wysoką produktywność, długi okres zbierania miodu. Są to osobniki, które wyróżniają się dobrym zdrowiem, oszczędnością w utrzymaniu. Warto podkreślić szereg charakterystycznych zalet, które sprawiły, że pszczoła jest poszukiwana wśród właścicieli pasiek.

1. Wydajność jednej rodziny na sezon, w zależności od klimatu, sięga 70 kilogramów. Biały miód.
2. Mała rójka, którą łatwo przewidzieć lub wyeliminować. Często wina leży po stronie pszczelarza, jeśli przestrzeń życiowa dla rodziny zostanie przedwcześnie powiększona.
3. Pszczoła robotnica jest zdolna do pracy. Nie ustają mrozy, deszcze, nagłe zmiany temperatury.
4. Wysoki poziom zapachu wyklucza możliwość wpadania osobników do rodzin innych ludzi.
5. Pszczoła jest spokojna. Pokazuje agresję tylko wtedy, gdy istnieje realne zagrożenie. Pszczelarz może konserwować ule bez sprzętu ochronnego.
6. Zimują w niepełnym składzie. Pozwala to zaoszczędzić na przynęcie.
7. Wraz z nadejściem wiosny rodziny aktywnie się rozwijają i powstają wczesne wiadukty. Pozwala to na zebranie wczesnych zbiorów do 30 kg na ul.

Występuje jednak niewielka liczba wad, co należy wziąć pod uwagę podczas hodowli.

1. Macica ma ograniczoną płodność. Wynika to z niskiej zawartości pyłków w uli.
2. Ze względu na nadmierną aktywność owadów pszczoły szybko się zużywają. Ta sama sytuacja może się zdarzyć z powodu długiej, ciepłej jesieni.
3. Ciepłe dni aktywują królową, która czasami wydaje potomstwo do listopada, zmuszając pszczoły robotnice do przenoszenia większej ilości pyłku, którego już o tej porze roku jest mało.

Ale wymienione wady nie wpływają na popularność rasy. Pszczelarze z powodzeniem rozmnażają się, chociaż pszczelarzowi trudno jest uzyskać identyczne potomstwo.

Funkcje treści

Wielu pszczelarzy interesuje się pytaniem – czy pszczoła może normalnie hibernować w ostre rosyjskie zimy. Niemcy, w których wyhodowano Karnikę, wyróżniają łagodne zimy. To nie do końca prawda. Głównym siedliskiem Karniki są góry alpejskie graniczące z Morzem Adriatyckim. Klimatu tych miejsc nie można nazwać łagodnym ze względu na częste wiatry, dużą wilgotność i ostre zimy. Dlatego takie warunki klimatyczne nie będą szkodliwe dla życia karnicy.

Norweska linia królowej pszczół daje jej zdolność odrobaczania nawet w niesprzyjających warunkach pogodowych, kiedy nie ma obfitości pyłku. Ale zimuje w małych rodzinach, więc przeżywalność jest wysoka, a zapasy żywności wystarczają na nowe łapówki.

Chcąc hodować pszczoły Karnika pszczelarze powinni zwrócić uwagę na zalecenia doświadczonych pszczelarzy.

1. Wybierając podgatunek pszczoły, lepiej wybrać ten, który jest bardziej odpowiedni do klimatycznych warunków przetrzymywania.
2. Aby wykluczyć pojawienie się agresywnego potomstwa, nie należy krzyżować rasy z innymi typami pszczół.
3. Aby uzyskać plony, możesz jednocześnie trzymać w jednym ulu macicę karnika i włoskich trutni. To szansa na silną rodzinę i obfitość miodu.
4. Najlepsze rośliny miodowe na carnica to rzepak, koniczyna. Jeśli w regionie nie obserwuje się obfitości tych roślin, lepiej jest preferować inne rodzaje pszczół.
5. Aby zapobiec rojowi, usuń ramki z czerwiem, ustaw puste.

Wymienione warunki są odpowiednie, wtedy karnik jest dokładnie tą pszczołą, która przyniesie sukces pszczelarzowi. Rasa jest aktywnie wykorzystywana w prywatnych pasiekach oraz w hodowli przemysłowej.