Unikalne walory przyrodnicze Ałtaju – górskie doliny z wzburzonymi rzekami, czyste jeziora i luksusowe łąki z obfitymi ziołami – pozwalają uzyskać niezwykle przydatny pod względem jakości produkt – miód Ałtaju.
Jego główna wartość polega na niepowtarzalności składu, czystości i braku niepożądanych zanieczyszczeń przedostających się do nektaru w regionach przemysłowych. Miód górski jest wysoko ceniony przez ekspertów na całym świecie. Różni się nie tylko doskonałym smakiem, ale także leczniczymi właściwościami, które stosują tradycyjni uzdrowiciele, przepisując w leczeniu wielu chorób.
Cechy i cechy odmiany
Miód Ałtaj należy do rzadkich odmian. Wiele pokoleń rodzin w Ałtaju od wieków zajmowało się zbieraniem miodu. Naturalny produkt pszczeli różni się smakiem i składem. To zależy:
- z różnych roślin miododajnych;
- z wysokości wzrostu traw nad poziomem oceanu;
- o właściwościach gleby;
- od strony stoku góry.
W każdej pasiece, nawet w odległości kilku kilometrów, wyróżnia się niepowtarzalnymi nutami smakowymi, aromatycznymi i kolorystycznymi.
Wygląd
Na wygląd miodu wpływa wiele czynników. Zwykle pszczoły zbierają nektar w różnym czasie z wielu cennych roślin leczniczych: akacji, głogu, czeremchy, oregano, wiciokrzewu. W regionie rośnie ponad 2 tysiące ziół o właściwościach leczniczych. Kolor produktu zależy od przewagi roślin miododajnych i waha się od kremowobiałego do żółtawego, od beżowego do ciemnobrązowego. Biały miód nie jest rzadkością.
Konsystencja miodu górskiego jest dość drobna, drobnoziarnista, długo pozostaje płynna i przezroczysta. Krystalizacja zachodzi przez długi czas, po czym miód nabiera konsystencji średniej gęstości, ale nawet zagęszczony miód nie traci swoich właściwości leczniczych.
Pomocna informacja!
W jego aromacie wyraźnie wyczuwalne są słodkawe nuty owocowe z długim przyjemnym posmakiem.
Struktura
Struktura miodu ałtajskiego różni się w zależności od miejsca, w którym zbiera się nektar. Ze względu na naturalne cechy regionu pszczoły wytwarzają zbilansowany produkt z ziół leczniczych. Zazwyczaj nektar zawiera około 400 dobroczynnych składników, które są niezbędne dla zdrowia i są idealnie przyswajalne przez organizm ludzki. Obejmuje:
- witaminy A, B, C;
- cenne mikro i makroelementy;
- aminokwasy niezbędne dla ludzi;
- ważne związki węglowodanowe i białkowe;
- składniki garbników roślinnych;
- złożone związki organiczne (saponiny, polifenole itp.).
Zawarty w miodzie enzym inwertaza, ważny dla rozkładu sacharozy, uważany jest za doskonały katalizator trawienia i wchłaniania pokarmu, pomagając radzić sobie z problemami układu pokarmowego.
Miód Ałtaj
Naturalne bogactwo i ekologiczna czystość górzystego regionu, który przez długi czas nie doświadczył żadnego szkodliwego wpływu przemysłowego, jego różnorodność roślinna wpływa na wyjątkową kompozycję miodu ałtajskiego i jego niepowtarzalny smak. Ze względu na specyfikę rzeźby pszczoły Ałtaj zbierają nektar głównie z dziko rosnących roślin miododajnych.
Na gruntach zaoranych zwykle uprawia się rośliny pastewne, które nie dają miodu. Zwykle jednorodny produkt uzyskuje się z wysianych roślin: słonecznika, gryki, nostrzyka, rzepaku, alpejskiej. Wielu pszczelarzy, w zależności od okresu kwitnienia, kilkakrotnie w ciągu sezonu przewozi swoich podopiecznych z jednego pola na drugie, aby zwiększyć plon miodu i jego właściwości.
Naturalny miód górski z jednej rośliny jest prawie niemożliwy do uzyskania. Najczęściej składa się z nektaru zbieranego z ziół: koniczyny, wierzbownicy, szałwii, ostu, mięty, tarniny, leuzei itp. Miód lipowy bursztyn jest bardzo ceniony na świecie. Większość roślin miododajnych kwitnie niemal w tym samym czasie, więc mieszanka nektarowa jest unikalną mieszanką.
Przydatne właściwości
Miód to pożywny, wysokokaloryczny produkt, który z powodzeniem stosuje się w profilaktyce i leczeniu (jako dodatkowy lek) wielu patologii. Stosowanie naturalnego produktu pszczelarskiego pomaga rozwiązać problemy związane z obniżoną odpornością, niskim napięciem i zaburzeniami snu.
Wysokie stężenie substancji biologicznie czynnych miodu górskiego zwiększa jego właściwości lecznicze, skraca okres rekonwalescencji. Działa bakteriobójczo, przeciwzapalnie, uzupełnia niedobory energii. Ten smaczny lek o naturalnej sile jest przydatny w ostrych i przewlekłych chorobach:
- patologia przewodu żołądkowo-jelitowego;
- w przypadku chorób przeziębienia i etiologii zakaźnej;
- z problemami narządów oddechowych;
- ze stresem i przepracowaniem;
- z zaburzeniem układu nerwowego;
- osłabiona obrona immunologiczna;
- z chorobami wątroby i nerek.
Ze względu na swoje działanie bakteriobójcze, wysokogórski produkt pszczelarski jest z powodzeniem stosowany w kosmetologii jako maseczki do leczenia skóry, jej regeneracji po oparzeniach i drobnych urazach. Zastosowanie miodu w środku poprawia również kondycję skóry, włosów, paznokci.
Ważne!
Dodatek innych produktów pszczelarskich (propolisu) wzmacnia lecznicze działanie miodu.
Dlaczego miód ałtajski jest tak ceniony
Unikalny naturalny produkt pszczelarski – jeden z dwóch najbardziej znanych w bliskiej zagranicy ze względu na swój unikalny skład. Miody Ałtaju i Baszkiru są regularnie prezentowane na różnych wystawach i targach produktów pszczelarskich w naszym kraju i otrzymują tam najwyższe nagrody. Jest wysoko ceniony przez koneserów i smakoszy na całym świecie.
Pszczoły zbierają nektar z roślin leczniczych, z których wiele rośnie tylko w tym regionie. Tradycyjne technologie zbierania miodu pszczelarskiego, konserwowane przez pszczelarzy od czasów starożytnych, pomagają zachować naturalną czystość. Przyjazny dla środowiska produkt niefiltrowany bardzo różni się od produktu gotowanego, który często można znaleźć w sklepie.
Rodzaje
Warunki przyrodnicze i geograficzne Ałtaju są zróżnicowane: wspaniałe góry i doliny zastępują niekończące się pola i łąki porośnięte miododajnymi trawami i krzewami. Naturalny nektar zbierany z kwiatów i przetwarzany przez pszczoły ma różne smaki, odcienie koloru, zapachu i konsystencji ze względu na różne warunki zbioru i różnorodność roślin miododajnych. Naturalny miód ałtajski może mieć kilka podgatunków.
Góra
Odmiana zbierana na stokach z roślin alpejskich (lawenda, koniczyna, ziele dziurawca, kasztan). Miód jest substancją o ciemnej barwie o brązowym, czerwonawym lub żółtawym odcieniu. Wyróżnia się jasnym, bogatym aromatem, a także lekko gorzkim smakiem i wyczuwalnym posmakiem. Produkt zbierany od końca maja do połowy lata. Długo utrzymuje się w stanie płynnym, krystalizacja rozpoczyna się dopiero 3 miesiące po okresie zbiorów.
Naturalny miód górski Ałtaj ma wyraźne właściwości lecznicze dzięki dużej ilości witamin (A, B, C, E, K) i mikroelementów (żelazo, wapń, magnez). Jego osobliwością jest obecność w jego składzie masy garbników. Produkt działa antybakteryjnie i pomaga radzić sobie z wieloma chorobami.
Pole
Ten rodzaj miodu jest najbardziej rozpowszechniony w Ałtaju. Pozyskiwany jest przez cały sezon miodonośny z roślin polnych: rumianku, mniszka lekarskiego, szałwii, dzwonka, ostu, ostu. Przyjemny owocowy smak i bogaty aromat zmienia się w zależności od ilości nektaru uzyskanego z niektórych roślin miododajnych. Produkt krystalizuje 3 miesiące po pobraniu.
Ten słodki lek, bogaty w witaminy i minerały, pomaga leczyć przeziębienia, problemy neurologiczne i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Łąka
Amatorzy krajowi i zagraniczni wysoko cenią miód zebrany na ałtajskich łąkach z miododajnych roślin zielnych:
- tymianek;
- cykoria;
- szałwia;
- Hypericum;
- chaber;
- kminek;
- koniczyna;
- mniszek lekarski.
Pomocna informacja!
Lecznicze trawy łąkowe nadają produktom pszczelarskim swoje właściwości lecznicze.
Miód ma orzechowy smak i wyraźny owocowo-kwiatowy aromat. Odcienie koloru złocistego (od najjaśniejszego do bursztynowego) wynikają z przewagi w jego zawartości nektaru niektórych roślin. Podczas procesu krystalizacji miód staje się beżowy.
Tajga
Ten rodzaj miodu ałtajskiego należy do rzadkich cennych produktów. Pozyskiwany jest z nektaru zbieranego przez pszczoły z roślin charakterystycznych dla tajgi: porzeczki, maliny, jagody, arcydzięgiel. Zbiórka miodu odbywa się przez cały sezon. Miód z tajgi to lepka lepka substancja o dość ciemnej barwie z dobrze wyczuwalnymi ziołowymi nutami w smaku. Dzięki bogatej zawartości witamin, enzymów, a także potasu i jodu posiada właściwości lecznicze:
- przeciwzapalne;
- przeciwgorączkowy;
- kojący;
- przeciwbólowe.
Miód z tajgi krystalizuje się szybciej niż inne odmiany – 1,5-2 miesiące po zbiorze.
Przeciwwskazania
Miód ałtajski, podobnie jak inne odmiany tego produktu, oprócz korzyści, może być szkodliwy dla zdrowia. Problemy pojawiają się przy indywidualnej wrażliwości na produkty pszczelarskie, reakcjach alergicznych na pyłki roślin, a także w czasie zaostrzeń chorób wątroby, nerek i przewodu pokarmowego. Komplikacjom grozi nadmierny entuzjazm dla smacznego, wysokokalorycznego produktu.
Dietetycy nie zalecają podawania słodkich leków dzieciom do 5 roku życia (czasem do 3 roku życia) ze względu na niedostateczny rozwój ich wątroby. Zabieranie im miodu może prowadzić do alergii.
Rada!
Umiarkowane, rozsądne spożycie miodu ałtajskiego przyniesie korzyści większości ludzi i z powodzeniem zastąpi szkodliwe słodycze.
Zastosowanie w kosmetologii
Masa antyoksydantów i aminokwasów w produkcie pszczelarskim ma korzystny wpływ na jakość ludzkiej skóry i włosów. Ta właściwość od dawna jest doceniana przez kosmetologów i przedstawicieli pięknej połowy ludzkości. Tradycyjni uzdrowiciele zgromadzili ogromne doświadczenie w stosowaniu cennej naturalnej substancji do poprawy wyglądu, zachowania młodości i urody.
Kobiety z powodzeniem stosują miód nie tylko wewnętrznie, ale również w zabiegach pielęgnacyjnych w postaci tonizujących i leczniczych okładów, okładów i masek, które eliminują pryszcze i inne niedoskonałości skóry. Przemysł kosmetyczny od dawna zwraca uwagę na korzystne właściwości naturalnego środka i produkuje na jego bazie kremy, balsamy i peelingi, które są bardzo poszukiwane przez kobiety w każdym wieku.
Jak odróżnić od podróbek
Zwiększony popyt na miód ałtajski i jego popularność wśród ekspertów prowadzi do chęci fałszowania cennego produktu przez pozbawionych skrupułów sprzedawców. Dlatego podczas procesu zakupu należy zadbać o jego autentyczność, aby zamiast zyskać niepotrzebne problemy.
Prawie niemożliwe jest samodzielne określenie regionalnego wiązania substancji naturalnej, do tego potrzebny jest specjalista. Najbezpieczniejszym podróbką dla zdrowia kupującego jest zastąpienie cennego produktu zwykłym niedrogim miodem niskiej jakości, obarczonym tylko kosztami pieniężnymi. O wiele bardziej niebezpieczne jest dodanie do substancji różnych chemicznych wzmacniaczy smaku lub zamiast naturalnego miodu sztucznego.
Aby uniknąć potencjalnych problemów zdrowotnych, kupujący powinien zwrócić uwagę na kolor i fakturę. Nadmiernie płynna przezroczysta konsystencja miodu, pakowana nie wcześniej niż 2 miesiące temu, wskazuje na jego obróbkę cieplną w celu przedłużenia przydatności do spożycia.
Produkt rozcieńczony skrobią lub mąką można utożsamić z kroplą jodu – zabarwi to substancję na niebiesko. A reakcja na ocet pomoże zidentyfikować dodanie kredy.
Rada!
Możesz uniknąć ryzyka nabycia podróbki kupując miód na specjalistycznych targach lub od producenta.
Warunki przechowywania i okres trwałości
Właściwości lecznicze miodu ałtajskiego mogą zostać częściowo utracone, jeśli zostaną naruszone warunki przechowywania – w zbyt wysokich lub zbyt niskich temperaturach. Kandyzowany produkt zaleca się przechowywać w temperaturze 5-7 stopni. Nie przechowuj go w wilgotnym powietrzu, w przeciwnym razie szybko stanie się kwaśny. Nie trzymaj go również w bezpośrednim świetle słonecznym.
Najlepszy pojemnik na miód wykonany jest z przyciemnionego szkła. W nim właściwości lecznicze substancji są gwarantowane przez kilka lat. Optymalne warunki to chłodne, ciemne miejsce, temperatura od 5 do 20 stopni.
Naturalny miód ałtajski i jego rodzaje mają cenne właściwości lecznicze. Przy rozsądnym, umiarkowanym spożyciu jest dobry dla zdrowia, służy do zapobiegania wielu chorobom, a w połączeniu pomaga radzić sobie z nimi. Jednak przed użyciem miodu do leczenia należy skonsultować się ze specjalistami, aby wyeliminować ryzyko niektórych powikłań.
