W różnych regionach świata, w zależności od warunków klimatycznych (połowa maja – koniec czerwca), na polach estradowiec kwitnie jasnoróżowymi, fioletowymi i żółtymi kwiatostanami, których aromat przyciąga pszczoły. W warunkach naturalnych roślina wieloletnia z rodziny motylkowatych rośnie w Azji, Ameryce Łacińskiej i południowych regionach Europy. W Rosji uprawia się ziele na paszę dla zwierząt, a także jest to dobra roślina miodowa, która jest bardzo ceniona przez pszczelarzy.
Co to jest miód z saint
Nie każdy miłośnik słodkiego produktu wie, czym jest miód z sainfoin. Miód alpejski jest pełen przydatnych związków biologicznych, które wzmacniają układ odpornościowy, normalizują poziom cholesterolu i glukozy, działają przeciwzapalnie i stabilizują metabolizm w organizmie człowieka. Naturalny produkt jest ceniony przez smakoszy za przyjemny smak, a jego dobroczynne właściwości pomagają radzić sobie z wieloma chorobami bez uciekania się do leczenia farmakologicznego.
Jak wygląda miód z sainfoin?
Po zbiorze miodów kolor miodu elazowego zmienia się od złocistego do intensywnie bursztynowego. Nektar szybko się krystalizuje (3-4 tygodnie). Po tym miód z safty nabiera drobnoziarnistej struktury, przypominającej konsystencję kremową i odcieniami bieli (wrząca biel, wanilia, kremowa).
Z czego robi się miód alpejski?
Pszczoły zaczynają zbierać leczniczy biały miód w temperaturze 25 – 30°C. Na początku lata, w zależności od rejonu uprawy Esparzety, kwitną delikatne różowe kwiaty, wydzielające pachnący zapach, który przyciąga pszczoły. Jeśli pozwalają na to warunki klimatyczne, z jednego hektara siewu uzyskuje się do 350 – 400 kilogramów pożytecznego miodu alpejskiego.
Gdzie jest zbierany miód z alpejskiego?
W Rosji warunki odbioru miodu exparcet przypadają na początek maja i koniec czerwca. To najkorzystniejszy okres na „żniwa”, zwłaszcza dla Ałtaju. Roślina uprawna kwitnie w okresie, gdy zakwitły już wiosenne rośliny miododajne, a na letnie miododajniki jeszcze nie nadszedł. Dlatego Esparcet staje się głównym źródłem poboru miodu.
W przypadku elitarnego produktu pszczelego w Europie, pola są specjalnie obsiane trawą Esparcet. Dobrze rośnie w Toskanii (Włochy) i Gitinie (Francja). W Europie Kanada jest uważana za głównego dostawcę miodu z sainfoin. W Rosji dobrze owocują pola na Kaukazie i na środkowym pasie. Pszczoły przyciągają odmiany roślin syberyjskich, siewnych, zakaukaskich i vicolor.
Ważne!
Kwiaty rośliny mają tendencję do więdnięcia od 12 do 14 dni. Doświadczeni pszczelarze z ruchomą pasieką zakładają ule od 6 rano. Owady zbierają największą ilość nektaru z kwitnącego pąka.
Sainfoin nie zawsze daje wysoki „wydajność”. W porze suchej duże i jasne kwiatostany Esparcetu dają pszczołom wysoki procent sacharozy, która wpływa na gruczoły woskowe owadów. W okresie zbierania nektaru z eksparcetu pszczołom udaje się stworzyć pożyteczny fundament.
Smak miodu Esparcet
Miód Esparcet ma wyrazisty smak i aromat. Główną nutą armatury jest przyjemny kwiatowy zapach. Głównie róże. Delikatny i jednocześnie cierpki posmak odróżnia go od „braci”. Przysmak jest użyteczny i przyjemny zarówno jako samodzielny składnik, jak i jako dodatek do napojów.
Skład i zawartość kalorii
Nektar Esparcet zawiera dużą ilość witaminy C (kwas askorbinowy) i witaminę B 5 (pantotenian wapnia), a także pierwiastki śladowe i minerały. Sacharoza zwiększa wchłanianie żelaza, miedzi, manganu, fosforu i jodu w organizmie człowieka. Zawartość kalorii w produkcie odpowiada większości rodzajów miodu. Oblicza się ją jako 315 Kcal. za 100g. nektar.
Przydatne właściwości miodu exparcet
Dobroczynnymi właściwościami miodu alpejskiego, oprócz aminokwasów, witamin i minerałów, jest obecność w składzie fitoncydów. W 1928 roku grupa naukowców kierowana przez BT Tokina odkryła, że lotne substancje biologicznie czynne mogą niszczyć lub hamować wzrost i rozwój patogenów i bakterii wywołujących szereg procesów zapalnych (ARI, ARVI, Staphylococcus aureus). Właściwości lecznicze produktów pszczelich są wykorzystywane do użytku wewnętrznego i zewnętrznego (maski, balsamy).
Korzyści płynące z miodu sainfoin polegają również na „męskiej sile”. Fitohormony mają pozytywny wpływ na męską potencję.
Zrównoważony skład węglowodorów, ale jednocześnie zawierający wysoki procent sacharozy w produkcie pszczelarskim, wymaga porady dietetyka. Jeśli pszczelarz nie karmi pszczół, glukoza i fruktoza dodają słodyczy do produktu w proporcji od 50 do 50%. Ta użyteczna właściwość odmiany pozwala na stosowanie produktu jako substytutu cukru.
Jakie choroby są stosowane
Lecznicze właściwości miodu wykorzystywane były już od czasów pszczelarstwa, kiedy ludzie używali produktów dzikich pszczół. Lecznicze właściwości antybakteryjne miodu z estrady pomagają w gojeniu się ran i naprawie tkanek skóry. Nektar jest szczególnie skuteczny:
- Wraz ze wzrostem odporności w sezonie przeziębień;
- Zwiększa koncentrację i poprawia widzenie.
- Ma właściwości równoważenia układu nerwowego dzięki łagodnej funkcji uspokajającej.
- Oczyszcza krew z toksyn i wspomaga resorpcję skrzepów krwi.
- Normalizuje pracę jelit. Pomaga zwalczać zaparcia i zapalenie jelit.
- Zwiększa poziom androgenów (poprawa funkcji erekcji u mężczyzn).
- Balsamy zmieszane z produktu pszczelego i soku z aloesu łagodzą ból przy oparzeniach i łuszczycy, leczą dotkniętą skórę.
- W ginekologii. Zbiór miodu służy do podmywania i kąpieli.
- Przydatny dla kobiet w okresie menopauzy.
Miód Esparce polecany jest na wrzody przewodu pokarmowego. Skład biologiczny nektaru wraz z lekami leczniczymi leczy erozję. Naturalne enzymy wchodzące w skład miodu poprawiają regenerację tkanek wewnętrznych.
Ważne!
Używając miodu z safli w herbacie, nie mieszaj nektaru z wrzącą wodą. Temperatura płynu nie powinna przekraczać 50 – 60 stopni, w przeciwnym razie miód straci swoje korzystne właściwości.
Właściwość nektaru pomaga radzić sobie z chorobami zębów. Płukanie gardła łagodzi stany zapalne w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej, zapalenie dziąseł, choroby przyzębia). Aby to zrobić, 1 łyżkę miodu rozcieńcza się w 200 ml. ciepłą przegotowaną wodą i płukać usta trzy do czterech razy dziennie.
W przypadku przeziębienia, jeśli nie ma uczulenia na składniki produktu pszczelego, lepiej powoli rozpuścić lek pod językiem, a następnie wypić go ciepłą wodą lub herbatą.
Łyżka nektaru przyjmowana na pusty żołądek to dobre zapobieganie wielu dolegliwościom, zwłaszcza późną jesienią, zimą i wczesną wiosną, a najbardziej użyteczne właściwości zapewnia „dojrzała” mieszanka (łyżka miodu obraca się wokół własnej osi Jeśli płyn nie spływa, nektar jest dojrzały) …
Zastosowanie w kosmetologii
Korzystne właściwości produktów pszczelich są aktywnie wykorzystywane w branży kosmetycznej. Apioterapia na bazie miodów poprawia cerę, napina skórę, usuwa drobne zmarszczki. W medycynie ludowej gromadzone są skuteczne przepisy na maseczki na twarz i ciało.
Przepis na maskę twarzy
Do zabiegu odmładzającego będziesz potrzebować 20-30 gramów miodu z safli, 15 gramów olejku z pestek winogron i dwóch liści młodego aloesu.
- Sainfoin miesza się z olejem winogronowym (olej winogronowy można zastąpić lawendowym, chabrowym lub oliwą z oliwek);
- w mikserze ubij liście aloesu do stanu kleiku;
- wymieszać składniki.
Za pomocą gąbki kosmetycznej kompozycję nakłada się na problematyczne obszary twarzy (fałdy nosowo-wargowe, strefa T, policzki i podbródek) i wciera w skórę opuszkami palców. Po 30 minutach masa jest zmywana. Po zabiegu twarz jest traktowana tonikiem odpowiednim do rodzaju skóry, a następnie smarowana kremem odżywczym.
Właściwości lecznicze substancji zostały opisane od czasów starożytnych. Przepis na kąpiel mleczną z dodatkiem produktu pszczelego cieszył się dużą popularnością wśród matron rzymskich. Wysoka temperatura kompozycji rozszerza pory, przez które organizm oczyszczany jest z toksyn i toksyn, a jednocześnie odżywia skórę substancjami leczniczymi, zwłaszcza gdy skóra właściwa jest odwodniona.
Krem z produktem pszczelim ma właściwości lecznicze podczas masażu. Rozległa osteochondroza, przepuklina międzykręgowa, skolioza są podatne na terapię „asparaginową”.
Przeciwwskazania
Korzyści lecznicze produktu z estrami, jeśli są spożywane w nadmiarze, mogą powodować ciężką reakcję alergiczną, aż do wstrząsu anafilatycznego. Produkt pszczeli jest również przeciwwskazany dla osób cierpiących na:
- Nadwaga, ponieważ kaloryczność nektaru jest dość wysoka ze względu na zawartość dużej ilości naturalnych cukrów (sacharozy i fruktozy).
- Indywidualna nietolerancja na jakikolwiek składnik aktywności pszczół.
- Cukrzyca.
- Ciąża i okres karmienia dziecka.
Ważne!
Terapeuci zalecają dodawanie do diety składników pszczelich od 3 roku życia w małych dawkach.
Jak odróżnić miód alpejski od podróbki?
Elitarny produkt ma wysoką wartość rynkową, więc pozbawieni skrupułów pszczelarze dodają skrobię lub mąkę. Prosta analiza chemiczna z dodatkiem kilku kropli jodu do kompozycji pomoże zidentyfikować podróbkę, roztwór zmieni kolor na niebieski.
Sprawdzanie mieszanki „na cukier” odbywa się poprzez dodanie azotanu srebra (HNO3) do mieszanki miodu i wody. Jeżeli po wstrząśnięciu płynem osiądzie biały osad, oznacza to, że produkt pszczeli jest złej jakości.
Warunki i metody przechowywania
Aby zachować dobroczynne właściwości miodu na wczesnym etapie, gdy miód ma bursztynowy kolor, w chłodnym miejscu chronionym przed działaniem promieni słonecznych (t + 15 – 20 ° C) umieszcza się wysterylizowany szklany lub ceramiczny pojemnik ze szczelnie zamkniętą pokrywką. W metalowych pojemnikach produkt pszczeli jest utleniany, uwalniając niebezpieczne substancje.
Gdy produkt krystalizuje i staje się biały, stopień jest obniżony. Optymalna temperatura przechowywania „kremowej uczty” wynosi + 5 – 7 ° С.
Jak każdy produkt o dobroczynnych właściwościach, miód alpejski może powodować negatywne reakcje (alergie), jeśli jest spożywany w nieograniczonych ilościach. A także dla osób z przeciwwskazaniami do któregokolwiek ze składników składających się na owoc pracowitych pszczół.
